Cantiga 352 de Alfonso X el sabio

Esta é como Santa Maria del Viso guariu ûu açor dun cavaleiro.

Fremosos miragres mostra
e grandes, ca á vertude

Dest’ un fremoso miragre
que fezo Santa Maria;
por mui grande o terredes
e veredes com’ a Virgen
Fremosos miragres mostra

Aquest’ a un cavaleiro
dun fi de rey, e por ele
e que ûu açor mui bõo
que fora dun cavaleiro
Fremosos miragres mostra

Est’ açor fillava garças
e outras prijões muitas;
atal açor non avian,
muito por el que llo désse.

Fremosos miragres mostra

O cavaleiro de dar-llo
mais avia voontade
porque mui mais d’outra cousa
ante que o aver outre
Fremosos miragres mostra

E el con el cada dia
e quantas aves podia
pero foron ben dous anos
e o cavaleiro avia
Fremosos miragres mostra

E meteu muitos dîeiros
que nulla ren non valveron;
vendimian, foi-sse con ele
a ssa eigreja do Viso,
Fremosos miragres mostra

E quando chegou a Touro
do açor, que non queria
era, e o bic’ ynchado
dizendo todos: Mort’ éste
Fremosos miragres mostra

O cavaleiro de çera
do açor e foi con ela,
ena Virgen groriosa
que seu açor lle daria
Fremosos miragres mostra

E foi-sse logo con ela
da Virgen Santa Maria
que ll’amostrou essa noite
ca tornou o açor são
Fremosos miragres mostra

E demais fez-ll’ outra cousa,
ante aver non podera,
e meteu outras tan bõas
que per ren non poderian
Fremosos miragres mostra

Esto fez Santa Maria,
os ceos maravillosos
que miragres mui fremosos
por nos fazer ben creentes
Fremosos miragres mostra
a Madre da fremosura
do mui gran Deus sen mesura.

vos direi, se m’ascuitardes,
e se y mentes parardes,
quant’ en ele mais cuidardes,
á poder sobre natura.

a Madre da fremosura.

conteceu que vassal’ era
fazia jostiça fera,
hûa vegada lle dera
natural d’Estremadura.

a Madre da fremosura.

e ãades e betouros
e nen crischãos nen mouros
e davan de seus tesouros
Mas non avia en cura
a Madre da fremosura.

nen sol por aver vende-lo;
d’ante seu sennor trage-lo,
lle prazeria d’ave-lo
ou perde-lo per ventura.

a Madre da fremosura.

muit’ a ssa caça andava
fillar, con ele fillava ;
que o açor non mudava,
desto pesar e tristura.

a Madre da fremosura.

en lle fazer meezýas,
pois no tenpo quand’ as vîas
aa Sennor das Reynnas
que jaz en hûa altura.

a Madre da fremosura.

ouv’ outro gran desconorto
comer e tal come morto
muito e o colo torto,
se lle dous dias atura.
a Madre da fremosura.

fez log’ hûa semellanca
avendo grand’ esperança
e creendo sen dultança
viv’ e são sen laidura.

a Madre da fremosura.

quanto pod’ aa eigreja
que é bêeita e seja,
mui gran mercee sobeja,
e a el tolleu loucura.

a Madre da fremosura.

que as penas que mudadas
ouve-as logo deitadas
e atan ben cooradas,
taes pintar de pintura.

a Madre da fremosura.

Madre do que formou suso
e ar pos a terra juso,
fez senpr’, e á-o por uso,
e guardar-nos de loucura.

a Madre da fremosura.

Añadir un comentario
Leer la poesía Cantiga 352 del poeta Alfonso X el sabio en el sitio Blogpoemas - los mejores poemas hermosos sobre el amor, la naturaleza, la vida, la Patria, para niños y adultos en español de los célebres poetas clásicos.